Wystawa “Artyści Zakopiańscy” organizowana w Miejskiej Galerii Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego w Zakopanem nieprzerwanie od 2016 roku, to jedno z najważniejszych wydarzeń artystycznych Podhala. Prezentowana jest na niej twórczość artystów tworzących współcześnie w szeroko pojętym „zakopiańskim” środowisku – niezależnie od ich wieku, doświadczenia, techniki czy kierunku ich twórczości.
Co roku wystawie nadawana jest koncepcja przewodnia wyznaczająca tematykę prezentowanych na wystawie prac. W tym roku – trudnym z powodu wojny w Ukrainie, zawirowań gospodarczych oraz niepewności jutra – słowem kluczem wybranym przez panią Lidię Rosińską-Podleśny – kurator wystawy, zostało pojęcie “domu” i jego idei jako fundamentalnej – niemal archetypicznej – dla egzystencji człowieka przestrzeni. Przestrzeń wystawy w historycznym budynku Bazaru Polskiego przy Krupówkach w tym roku daje zakopiańskim artystom możliwość przedstawienia publiczności ich osobistych i artystycznych refleksji na temat słowa “dom”, które konstruują z wykorzystaniem unikalnych i niepowtarzalnych dla każdego z nich twórczych środków wyrazu.
Można wśród nich zauważyć interpretacje nawiązujące do bieżących czasów pełnych niepokoju i niepewności – do domu jako miejsca będącego celem ataków i zagrożenia (jak na grafice Jerzego Jędrysiaka “Dom II”) czy też miejscem trudnych emocji, niepewności i braku stabilizacji (jak na grafice Doroty Bąk “Na krawędzi”).
Nie zabrakło też bezpośrednich odwołań artystów zakopiańskich do wojny w Ukrainie. Na dyptyku “Światy równoległe” Stanisława Stocha widzimy uderzające zestawienie dwóch dziecięcych postaci – zrozpaczonego dziecka otoczonego wojenną zawieruchą oraz szczęśliwego chłopca na jego ulubionej zabawce symbolicznie przedstawionej w kolorach flagi Ukrainy, których nie brakuje również u Joanny Strączek-Bojdy na jej dziele “Sława Ukrainie”.
Nie można nie zauważyć, że artyści zakopiańscy interpretując temat “domu” w wielu prezentowanych na wystawie dziełach odnieśli się bezpośrednio do swoich korzeni i tradycji nawiązując do kultury regionu Podhala i Tatr. Do architektury spod Tatr nawiązuje Małgorzata Gaffke, która na prezentowanej na wystawie grafice “Jaszczurówka” przedstawia jeden z najpiękniejszych obiektów architektury zakopiańskiej projektu Stanisława Witkiewicza, a Michał Ptak Willę Borek – dom i pracownię Władysława Hasiora, która spłonęła w 2021 roku.
Pojawiają się również nawiązania do pięknej tatrzańskiej przyrody stanowiącej dla wielu artystów spod Tatr kwintesencję pojęcia “dom”. U Bartosza Leszczyny na “Jesiennym śniegu na szlaku” odbiorca jest niemal rażony promieniami słońca odbijającymi się na śniegu silnie kontrastującymi z cieniami rzucanymi przez tatrzańskiej drzewa, a u Pauli Solańskiej na “Pejzażu I” niemal intuicyjnie dostrzeże postać śpiącego rycerza wtopionego w grań najsłynniejszego zakopiańskiego szczytu – Giewontu.
Nie brakuje też odniesień do folkloru podhalańskiego – u Marzeny Wodziak na obrazie “Janicek (w kolorze niedojrzałej truskawki)” widzimy postać górala sportretowanego w syntetycznej, nowoczesnej formie ubranego w tradycyjny strój z jego charakterystycznymi elementami – kapeluszem, koszulą oraz cuchą.
Równie jak zróżnicowane są interpretacje pojęcia “dom” przez zakopiańskich artystów, tak różne są środki artystyczne, których używają do ich wyrażenia. Olej, akryl, pastel, drzeworyt, linoryt, mozaika, plastik, mokulito, technika własna – tymi technikami posługują się artyści spod Tatr. Nie zabrakło też tak związanej z Podhalem i kultywowanej tutaj rzeźby – wśród dzieł pojawiają się te wykonane z gipsu, brązu oraz drewna. W tym ostatnim swoje swoje interpretacje otaczającej rzeczywistości przedstawiają między innymi dwie artystki młodego pokolenia – Maria Cukier (m.in. w rzeźbie “Trzy lata”) oraz Anna Zielińska (m.in. w pracy „Artefakt I”).
Interesujące wydaje się również pojawienie się na wystawie prac wykonanych bardziej nowoczesnymi technikami cyfrowymi – stanowią one ciekawą równowagę do prac zrealizowanych tradycyjnymi metodami. Są to prace między innymi Katarzyny Głowackiej – Koper (m.in. “Tatry”) oraz Anny Hebdy (m.in. “Wytchnienie”).
Wystawę “Artyści Zakopiańscy” można oglądać w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem (ul. Krupówki 41) do 30 września 2022 roku. To niezwykła okazja na poznanie twórczości artystów związanych z Zakopanem – nie tylko tej związanej z koncepcją przewodnią – hasłem “dom”, ale również z Tatrami i Podhalem, które już chyba na zawsze będą wpisane w DNA ich twórczości.
Gorąco polecamy!
Wystawa: “Artyści Zakopiańscy 2022”
Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego
Ul. Krupówki 41
34-500 Zakopane
23 lipca – 30 września 2022
Kurator wystawy: Lidia Rosińska-Podleśny
Organizatorem wystawy jest Zakopiańskie Centrum Kultury.
Artyści biorący udział w wystawie “Artyści Zakopiańscy 2022”:
Grzegorz Barański, Ewa Bartosz Mazuś, Dorota Bąk, Sylwia Biernacik, Piotr Bies, Tomasz Bugajski, Aneta Chruścińska, Maria Cukier, Tadeusz Jan Dworzyński, Ewa Fortuna, Krzysztof Frys, Małgorzata Gaffke, Katarzyna Głowacka-Koper, Antoni Grabowski, Anna Hebda, Katarzyna Hebda, Czesław Jałowiecki, Jerzy Jędrysiak, Janusz Jędrzejowski, Bartosz Kęska, Patryk Knapczyk, Małgorzata Kowalczyk, Bartosz Leszczyna, Konsuela Madejska-Turska, Katarzyna Masny, Renata Pałka, Emilia Pietras, Michał Ptak, Teresa Ratułowska, Jadwiga Rogowiec, Agata K. Rokicka, Agnieszka Rokicka, Ewa Maria Romaniak, Lidia Rosińska, Małgorzata Rosińska, Anna Schumacher, Paula Solańska, Adam Soroczyński, Magdalena Stoch, Stanisław Stoch, Joanna Strączek-Bojda, Helena Sułkowska-Pawlik, Arkadiusz Waloch, Tomasz Wiktor, Marzena Wodziak, Ireneusz Wrzesień, Agnieszka Zalotyńska, Anna Zielińska.
Podziękowania
Gorąco dziękujemy Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem – w szczególności pani Annie Hebda – za udostępnienie materiałów dotyczących wystawy „Artyści Zakopiańscy 2022” oraz pomoc w kontakcie z artystami uczestniczącymi w tegorocznej edycji wystawy.
